Assepoetster vraagt aan bed

Een assepoetster vraagt aan ’t bed,

zij schijnt intussen sprookjesfee,

of je het met drie wensen redt.

Tja zeg, je hebt je muiltje mee.

Ontfrons ‘ns

door … nonsens!

Vrij naar Perplexicon, Tysger Boelens & Gerrit Komrij, Piet Schreuders, NIJGH & VAN DITMAR

Wie je nog steeds schaakt,

is die melancholie,

wat je droevig maakt

is dat vervalst kopie.

Verzet per zinnen,

humor stuitend,

verdriet van binnen,

spijt van buiten.

Je trapt steeds terug,

door je ezelsbrug,

met pech in zicht,

nooit flaterdicht.

De symfonie

van het even

speelt ironie

Toverleven.

Wees weer content,

trots het vervallen,

niet opgezet,

maar impotent

zijn bitterballen,

een stoftrompet!