Twie hinne op ‘ne villoo,
de bliemkes van kevie,
drei eekes van ‘ne kiloo,
das zoe onèève nie.
Dich èn de lèève sjikke,
de sterre èn de snie,
’n moal vier vinstermikke,
das zoe onèève nie.
‘ne Vrind vier sjingsjangsjoere,
’n geet as alketie,
‘ne oap mèt minsetoere,
das zoe onèève nie.
Ins kalle èn kójónge,
’t gelèk èn peziesie,
wat ziep vier kooië tónge,
das zoe onèève nie.
’n Fars im mèt te toete,
’n krèk bij penoarie,
e vromis im te poene,
das zoe onèève nie.
’n Aaner ich vier ’t rooze,
e spiehl van ’t kan nemie,
verzèt vier hoote klooze,
das zoe onèève nie.
‘ne Dikke bouk verstèèke,
’n lots vier mezierie,
de dreem ins klèchtig rèèke,
das zo onèève nie.
Nie dènke oan de teier,
sjat van alteroasie
èn gank zoe mèr nog wijer,
’t ès zoe onèève nie.
(1993)